Water in mijn oor

Het is gelukt! Ik heb mijn nieuwe roeping gevonden. Ik word profsurfer! Ik geef het toe... Een maand voor je 29e verjaardag met deze carrière beginnen is wat aan de late kant. Maar ik zie alleen maar voordelen. Nooit meer verkouden want al de zoutspoelingen onderweg naar de golven achterin zorgen ervoor dat je tot aan je hersenen ontsnot bent. De mooiste krullen door al het zout, zand en de zon. Je hebt het beste uitzicht want alle surfmannen zijn zonder twijfel de knapste die er bestaan. Je kunt eten want je wilt want alle calorieën die je verbrandt met twee uur peddelen zijn bijna niet weer aan te voeren. Het gevoel van het staan op je board is waanzinnig en, tot slot, de medesurfers zijn zeer relaxt, super vriendelijk en geweldig gezelschap. Waar ik de afgelopen twee dagen heb gesurfd waren haaien, ook witte. Maar ik hoefde me echt geen zorgen te maken want er waren zo veel zeehonden dat ze heen trek hadden in mensenbenen. Kijk, dat stelt volledig gerust... De gang van zaken rondom het hele surfen is nog iets om aan te wennen, maar ik denk dat ik me redelijk snel kan aanpassen. Een vriendin van Lotte (mama van mijn gezin), heeft een vriendin in Torquay (zeg torkie) die Afrikaanse dansles geeft. Ik kon bij haar logeren. Die vriendin heeft weer een vriendin die surfles geeft (ik kon daar voor weinig dollars les van krijgen). Dus dat was allemaal fantastisch. Niemand in deze zeer relaxte surfwereld weet alleen wat hij/zij wanneer precies doet, want iedereen doet lekker waar hij zin in heeft. Zo zit je anderhalf uur te wachten op antwoord op de vraag hoe laat het surfen gaat beginnen en dan ineens gebeurt het binnen tien minuten. De mevrouw van het huis bleek zelf niet thuis, maar de sleutel lag onder de mat. Toen ik na het avondeten bij 5 knappe mannen uit Chili, allemaal zonder shirt aan, weer in het huis kwam (ik ging onderweg snoeihard op m'n bek tijdens het klimmen over een houten hek... Surfers doen namelijk ook aan bier) werd ik verrast door twee grote honden bij de deur en, in bed, de zoon van de huiseigenaresse. Halverwege de nacht kroop er ineens een kat bij me in bed dus dit alles was weer een bijzondere ervaring. De volgende ochtend was het weer surftijd, maar ik kreeg eerst ontbijt op bed ☺️. Nu zit ik met blubberarmen in de trein onderweg naar het volgende adres. Een vriendelijke jongeman uit Currum (iets onder Melbourne) neemt me mee naar de White Nights in de stad. Alle gebouwen zijn omgetoverd in kunstwerken die met behulp van licht worden gemaakt. Dus... Never a dull moment around Melbs! Tot mijn grote spijt zijn er geen foto's van het surfen genomen, dus jullie moeten maar een voorstelling maken van grote golven met een klein, heel blij, blond meisje op een surfplank